سریال بازی مرکب (یا بازی ماهی مرکب) سریال خوبی بود. فصل یک این سریال از نتفلیکس پخش شده که به لطف عدم وجود قوانین کپی رایت در ایران مفت و مجانی دیدم. (همیشه فکر می‌کنم توی آن دنیا کارگردان‌ها و تهیه کننده‌های خارجی یقه ما را خواهند گرفت.)
سریال سروصدای زیادی به پا کرد. البته من توسط اطرافیان متوجه این موضوع شدم، چون منابع سرو صدا را از خودم دور کرده‌ام چندان سروصدایی نمی‌شنوم. به هر حال دوستان و همسرم گفتند یک سریال آمده که کل اینستاگرام در موردش حرف می‌زنند.
معمولا وقتی در مورد فیلم و سریالی چنین سروصدایی به پا می‌شود انتظارات از آن بالا می‌رود و آدم وقتی می‌خواهد تماشایش کند انتظار دارد با اثر خارق‌العاده‌ای رو به رو شود.
به نظرم سریال خط داستانی خوبی داشت، هر چند طرح کلی آن چندان ناب نبود و فیلم و سریال‌های زیادی با این موضوع ساخته شده است.
تشبیه این بازی به جامعه سرمایه‌داری که ثروت و پول جای بسیاری از ارزش‌های دیگر را گرفته است، شرطبندی رو آدم‌ها و مقایسه آن‌ها با اسب. نگاه ثروتمندان به انسان‌های فقیر که نگاهی ارباب و بنده‌گونه است. بسیاری از این مفاهیم، نماد‌ها و سمبل‌ها در سریال دیده می‌شود که به راحتی قابل تشخیص است.
اما من همیشه به این‌گونه آثار مشکوکم. معتقدم آثار اینچنینی باعث اختگی آدم‌ها خواهند شد. شاید مرا به داشتن تئوری توطئه محکوم کنید. اما برایم قابل درک نیست.
سریال با سرمایه درست می‌شود، یا بهتر است بگویم روی آن سرمایه‌گذاری می‌شود، سریال سرو صدا می‌کند و می‌فروشد. حالا موضوعش چیست؟ ضد سرمایه‌داری. جالب است. برایم جالب است که آثار ضد سرمایه‌داری پولساز درست می‌شود تا پولش به جیب سرمایه‌دار برگردد.
از اختگی گفتم. تماشای یک سریال ضد سرمایه‌داری و تاسف خوردن به حال انسانیت، یک حس اعتراض ضیعف و کم‌جان در بیشتر آدم‌ها به جود می‌آورد که سرمایه‌داری را در برابر اعتراض‌های واقعی واکسینه خواهد کرد. شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌ها و فضاهایی که انسان‌ها در قالب چند کلمه و تصویر اعتراض‌های خود را بیان می‌کنند و از خشم خود می کاهند برای نظام سرمایه‌داری بی‌خطر و به نظرم بسیار مفید است.
بعد از دیدن یک سریال یا فیلم با نگاه منتقدانه و اعتراضی به جهان سرمایه‌داری چه می‌کنیم؟ توییت می‌کنیم، در اینستاگرام پست و استوری می‌گذاریم، چند خط در موردش توی وبلاگمان می‌نویسیم، دیالوگ‌های ماندگار استخراج می کنیم و دیگر چه؟ هیچ. دلمان خوش است که ما هم اعتراض خودمان را کرده‌ایم حالا برویم به زندگی در جهان سرمایه‌داری و بی‌قانون و ضد انسانی ادامه دهیم.
نظرم در مورد سریال، و صرفا خود سریال از جهت ساخت و داستان گویی مثبت است حتی آن را در دسته بندی فیلم هایی که باید دید گذاشته‌ام، اما اینکه بنشینیم تحلیل کنیم و آن را مانیفست ضد سرمایه داری درنظر بگیریم... به نظرم این کار را نکنیم بهتر است. سریال را برای سرگرمی ببینیم و بعد هم فراموشش کنیم، خشم خود را فروخورده و در خود ذخیره کنیم شاید روزی به دردمان خورد!
- يكشنبه ۲۵ مهر ۰۰
