1. خواندن کتاب 28 اشتباه نویسندگان را به پایان رساندم.
2.یک مطلب برای سایتم نوشتم. معرفی کتاب 28 اشتباه نویسندگان.
4.زبان خواندم.
4. کتاب جدیدی را شروع کردم.
5 .به پیاده‌روی رفتم.
امروز در کست باکس چرخیدم ببینم پادکستی در مورد نویسندگی پیدا می‌شود تا مطلب جدید از آن یاد بگیرم یا نه. یکی دو تا را گوش دادم، آنطور که باید به مذاق من خوش نیامد. چون بیشترش برایم تکراری بود. اما یک پاکست خوب هم به تورم خورد که برایتان در ادامه خواهم گفت.
در یکی از این پادکست‌ها گوینده که نام نشانی از آن به خاطر ندارم در مورد یکی از تمرین‌های نویسندگی به نام آزاد نویسی صحبت کرد. آزاد نویسی یعنی اینکه یک برگ کاغذ را بردارید، یا یک صفحه ورد را باز کنید و هرچه که از ذهنتان عبور می‌کند را بنویسید. اصلا مهم نیست که در مورد چه می‌نویسید. هر سوژه‌ای را میتوانید انتخاب کنید.
هدف این تمرین صرفا نوشتن است و بس. نه چگونه نوشتن مهم است و نه چه نوشتن، صرفا باید فعل نوشتن را انجام دهید.
آزاد نویسی یکی از تمرین‌های ابتدایی نوشتن است و باعث می‌شود که ذهن و کلمات و کاغذ و قلم با هم بیشتر آشنا شوند.
در پادکستی دیگر گفتگوی آقای شاهین کلانتری را با یک نفر گوش دادم. البته پادکست نصفه ماند. بعد که خواستم دوباره پیدایش کنم و ادامه‌اش را گوش بدهم متاسفانه موفق نشدم. باید بیشتر بگردم.
اگر در وب به دنبال آموزش نویسندگی بوده باشید حتما اسم شاهین کلانتری به گوشتان خورده است. اگر هم نخورده میتوانید به لینکی که از وبلاگش گذاشتم رجوع کنید.
آقای کلانتری در این گفتگو حرفی زد که برایم جالب بود. اینکه کیفیت همیشه از کمیت می‌آید. یعنی اینکه توقع نداشته باشید اولین اثری که خلق می‌کنید شاهکارتان باشد، شما باید آنقدر بنویسید، آنقدر تولید کنید تا از دل این آثار بتوانید بهترینشان را بیرون بکشید.
متاسفانه کمال‌گرایی باعث می‌شود که عدم فعالیتمان را توجیه کنیم. اینکه من فعلا چیزی نمی‌نویسم و وقتی می‌نویسم که مطمئن باشم اثرم یکی از بهترین آثار موجود خواهد شد خیال خامی بیش نیست. باید آنقدر نوشت و نوشت تا از دل این نوشته‌ها یک چیز درست و حسابی بیرون کشید.
این پاکست را حتما پیدا می‌کنم و لینکش را برایتان قرار می‌دهم تا شما هم گوش کنید. به نظرم حرف‌های جالبی میزد.
- يكشنبه ۱۶ آبان ۰۰
