محمدرضا عاشوری

چند تایی وبلاگ نویس هستند که سعی می‌کنم هر روز یا یک روز در میان به آن‌ها سر بزنم و چیزهایی از ایشان یاد بگیرم. یکی از این وبلاگ نویس‌ها آقای شاهین کلانتری است.

امروز که رفته بودم تا وبلاگ ایشان را بخوانم با مطلب برنامه‌ای ماهانه برای توسعه فردی برخورد کردم. آقای کلانتری در این مطلب چند سوال مطرح کرده بودند و پیشنهادشان این بود که در پایان هر روز برای هر سوال جوابی در نظر بگیریم و به پاسخی که می‌دهیم نمره بدهیم.

سوال‌ها این‌ها بودند:

با تازگی فیلم صبح بخیر ویتنام را دیدم و چون فیلم خوبی بود خواستم به شما نیز معرفی‌اش کنم. صبح بخیر ویتنام یک فیلم کمدی به کارگردانی بری لوینسون و با بازی زیبای رابین ویلیامز است.  بری لوینسون را از مرد بارانی (Rain Man) میشناسم. و رابین ویلیامز را هم که محال است اهل سینما باشید و او را نشناسید.

امروز که به پیاده‌روی رفته بودم به خلاصه یک کتاب صوتی به نام قانون 5 ثانیه گوش دادم.  اپلیکیشنی هست به اسم بوکاپو که خلاصه کتاب‌های صوتی را در خود دارد و با خرید اشتراک، که این روز‌ها بخاطر هفته کتاب 40 درصد تخفیف هم گذاشته اند، می‌توانید به این فایل‌های صوتی گوش کنید.

هرچند کلا از خلاصه کتاب خوشم نمی‌آید اما از آن استفاده میکنم. به دو دلیل

همه ما می‌دانیم که برای کسب هر مهارتی نیاز به تمرین و یادگیری داریم. باید تلاش کنیم و ساعت‌های متمادی را به تمرین‌های گوناگونی بپردازیم. اما صرفا تمرین کردن کافی است؟ هرگونه تمرین به هر شکلی قابل قبول است؟

دیروز داشتم به این موضوع فکر می‌کردم که من زمان زیای را به مطالعه کردن می‌گذرانم ولی احساس می‌کنم آن طور که باید در موضوعاتی که درباره‌شان مطالعه می‌کنم عمیق نمی‌شوم. مفاهیم گنگی از آنچه که خوانده‌ام در ذهن دارم اما اگر بخواهم آن‌ها برای کسی توضیح بدهم یا نمی‌توانم یا آنچه که می‌گویم شاید درست و کامل نباشد.